Τεύχος 232

Έκοβε ο Νίκος Συρίγος, έραβε ο Γιάννης Γιαννούλης και προέκυψε μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έχει δημοσιεύσει ever το All Star Basket. Με μια λέξη: Απολαυστική. Εκτός του δεδομένου και της αναγγελίας ότι σταματάει το μπάσκετ ο Γιαννούλης μιλάει για τα πάντα όχι μόνο επί προσωπικού αλλά για ΠΑΟΚ, Αρη, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Γκάλη, ντόπινγκ, τη ζωή του σε επτά σελίδες που διαβάζονται μονορούφι.

Στο ίδιο τεύχος έχουμε:

Ρεπορτάζ για την εθνική γυναικών και την εξαιρετική της πορεία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Ανάλυση του νέου Ολυμπιακού και του ρόλου που μοιράζει σε κάθε καινούργιο παίκτη ο Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Ολο το παρασκήνιο που οδήγησε στην καταστροφή το Μαρούσι.

Παρουσίαση του νέου ξένου του ΠΑΟΚ Ντεσόουν Σιμς και της πραγματικά απίστευτης ιστορίας που τον συνοδεύει.

Μπόλικο ΝΒΑ (δεν πρόλαβα να διαβάσω τα θέματα) αλλά νομίζω ότι ένα με τον Μο Ουίλιαμς του Κλίβελαντ είναι εξαιρετικό.

Τις πρώτες πληροφορίες που μάζεψε ο Γιάννης Ψαράκης για το επόμενο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Λιθουανία το 2011.

Και φυσικά όλες οι μόνιμες στήλες με πρώτη και καλύτερη την εξόχως αποκαλυπτική αφεντιά μου!

Τεύχος 231

Το ξέρω ότι είναι Παρασκευή και οι περισσότεροι έχουν ήδη αγοράσει το περιοδικό.
Το ξέρω ότι καθυστέρησα να γράψω για το νέο τεύχος.

Δεν γίνεται όμως να μη γράψω κάτι αφενός γιατί δουλεύω εκεί, αφετέρου γιατί θα με ζαλίσουν ότι ’’πάλι το ξέχασες’’, αφετρίτου γιατί όλο και κάποιος παραπάνω μπορεί να φιλοτιμηθεί να πάει στο περίπτερο και μπορεί να μου κάνουν εκείνη την αύξηση που ζητάω εδώ και....πέντε χρόνια! Για αυτό τα γράφω όπως τα βλέπω γυρίζοντας τις σελίδες του περιοδικού που για να λέμε και όλη την αλήθεια αποδεικνύει ότι είναι σοβαρό γιατί αφιέρωσε το εξώφυλλο όχι σε κάτι εμπορικό αλλά στην προσπάθεια των κοριτσιών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ιδού τα περιεχόμενα (πλην μόνιμων στηλών όπου ήδη μερικοί έχουν μαρτυρήσει τι γράφω αυτή την εβδομάδα)...

- Συνέντευξη Μπαρτζώκα για το Μαρούσι. Εξαιρετική και ειλικρινής.

- Ρεπορτάζ με πληροφορίες για τη μετακόμιση του Πανελληνίου στη Λαμία.

- Συνέντευξη του προπονητή της Καβάλας Δημήτρη Πρίφτη

- Συνέντευξη έκπληξη του Νίκου Καραγεωργίου, προπονητή του ποδοσφαιρικού Εργοτέλη. Οποιος διάβασε τι λέει για το μπάσκετ και πόσο καλά το κατέχει έπαθε πλάκα!

- Ρεπορτάζ για το Κύπελλο Ελλάδος και το πανόραμα των μεταγραφών σε Α1 και Α2.

- Αφιέρωμα στην εθνική γυναικών και το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

- Μπόλικο ΝΒΑ με Ντουράντ και διάφορα ακόμη ενδιαφέροντα όπως τον άγνωστο πόλεμο της Φλόριντα.

- Ο απόηχος του Μουντομπάσκετ με πρόσωπα και γεγονότα που συζητήθηκαν

- Παγκόσμιο χωριό με τον Ψαράκη να φτιάχνει το προσωπικό του ΤΟΠ-50 από την παρουσία των ΗΠΑ σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις από το 1936 μέχρι την Κωνσταντινούπολη.

Φως στο τούνελ για Μαρούσι!

Οι πληροφορίες του blog λένε ότι ίσως και αύριο να υπάρξει εξαιρετικά θετική εξέλιξη στο θέμα του Αμαρουσίου. Άνθρωποι της ομάδας προσέγγισαν επιχειρηματία με ρίζες στο Μαρούσι και αύριο θα τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων το ζήτημα της εμπλοκής του στην ΚΑΕ. Το πρόσωπο που έχει επιλεγεί είναι αρκετά γνωστό όνομα στο χώρο του μπάσκετ αλλά χωρίς προηγούμενη διοικητική εμπλοκή του σε διοικητικά ομάδας. Φυσικά, το όλο ζήτημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο αφού οι....σωτήρες Γκάμαρης και Μαρής δεν έχουν αποχωρήσει ακόμη από τη διοίκση και είναι δεδομένο ότι ο επιχειρηματίας για τον οποίο γράφω δεν θα εμπλακεί αν δεν είναι ξεκάθαρο το τοπίο της ΚΑΕ. Και σε διοικητικό και σε οικονομικό επίπεδο.

Αμείλικτα και αναπάντητα ερωτηματικά

Το αδιέξοδο που έχει περιέλθει το Μαρούσι με την επιλογή από τον δήμαρχο κ.Πιτούλη των νέων ιδιοκτητών δεν είναι τυχαίο. Μερικά ερωτήματα που αξίζουν απάντησης κυρίως από την πλευρά του δημάρχου που υποκριτικά πλέον ωρύεται για τους ανθρώπους που ο ίδιος υπέδειξε και επέλεξε:

1. Είχαν τα συγκεκριμένα άτομα παρεμφερή συμπεριφορά (παλαιότερα) σε ομάδα βόλευ δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στον τότε πρόεδρο της ομοσπονδίας Στέλιο Προσαλίκα;

2. Γιατί ενώ είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον δεν ανέλαβαν ποτέ τη γυναικεία ομάδα του Παναθηναϊκού;

3. Αληθεύει ότι πίσω τους βρίσκεται ο λεγόμενος και ’’βασιλιάς της υπαίθριας διαφήμισης’’ κ.Βρυώνης και αν ναι γιατί τόσο καιρό δεν εμφανίζεται; Υπάρχει κάποιος ανεξήγητος σε μας λόγος που δεν πρέπει να συνδεθεί με επιλογές του Δήμου Αμαρουσίου;

4. Ποια εταιρεία διοργάνωσε το καλοκαίρι ένα δίμηνο τουρνουά μπιτς βόλεϋ και ποδοσοφαίρου σε εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, που ανήκουν στον Δήμο Αμαρουσίου με το ευτελές (κατά την άποψη μας) τίμημα των 3.000 ευρώ μηνιαίως;

Για πρώτη φορά θα συμφωνήσω στο ακέραιο με τα όσα είπε ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ Βασίλης Οικονομίδης που πρέπει πλέον πολύ σοβαρά να σκεφτεί το ενδεχόμενο του ελέγχου στοιχείων κλπ. Όσων ατόμων η εταιρειών εκδηλώνουν την επιθυμία να αναλάβουν τη διοίκηση ΚΑΕ. Και όχι (με σωστά επιχειρήματα επαναλαμβάνω) να επεμβαίνει εκ των υστέρων και αφού έχει γίνει η ζημιά!

Τεύχος 230, Σκίτσα, παρασκήνια και Διαμαντίδης

Λοιπόν σήμερα θα το...διαφημίσω διαφορετικά το περιοδικό. Βάζω το εξώφυλλο που...μιλάει από μόνο του. Υπάρχει επίσης σπέσιαλ 16σελιδο αφιέρωμα στον Διαμαντίδη που ανιχνεύει όλη την καριέρα του από την πρώτη μέρα στην Καστοριά μέχρι το τελευταίο του βάδυ στην εθνική ομάδα. Και επειδή θέλω να προιδεάσω για το κεντρικό θέμα του περιοδικού κάνω την έκπληξη. Αναδημοσιεύω το 1/3 περίπου του θέματος που ασχολείται με όσα δεν σας είπαν, δεν διαβάσατε και δεν ξέρατε για τα άδυτα της εθνικής ομάδας γεμάτο από άγνωστες μαρτυρίες, γεγονότα και ρεπορτάζ. Το υπόλοιπο ρεπορτάζ που καλύπτει ένα πολύ ’’γεμάτο’’ οκτασέλιδο θα το διαβάσει μόνο όποιος αγοράσει το περιοδικό (τζάμπα προσφέρω στους πιστούς αναγνώστες του μπλογκ της Κουρούνας μόνο αυτό το μικρό μέρος του θέματος αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσω να σας...κακομαθαίνω)... Μην ξεχάσω ότι στο τεύχος που κυκλοφορεί υπάρχει κανονικά σούπερ αποκαλυπτική Κουρούνα (μην ευλογάω μόνο τα ξένια γένια και ξεχνάω τα δικά μου)...

Έχει γίνει περίπου παράδοση και καθεστώς στο τέλος των υποχρεώσεων της εθνικής ομάδας κάθε καλοκαίρι να δημοσιεύεται στο περιοδικό ένα ρεπορτάζ με όλα όσα δεν γράφτηκαν (στην προκειμένη περίπτωση και με όσα εσκεμμένα δεν γράφτηκαν για…καλό σκοπό) για την προσπάθεια της επίσημης αγαπημένης. Ρεπορτάζ με νέα στοιχεία και με μια συνολική αποτίμηση που ουσιαστικά δίνει μια άλλη διάσταση τόσο στις επιτυχίες όσο και στις αποτυχίες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Υποχρεωτικά και για να εξηγηθούν καλύτερα τα γεγονότα η εξιστόρηση των περιστατικών οφείλει να είναι γραμμική και πολλές από τις μαρτυρίες- καταθέσεις καλύπτονται από την ανωνυμία αφού πολλοί μας μίλησαν αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που θέλησαν να δημοσιευτεί μια επώνυμη δήλωσή τους.

Η άσχημη αρχή και η κούραση



Λένε και όχι άδικα ότι η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, με την καλημέρα και για την εθνική τα πρώτα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από τα κεφάλια παικτών και Καζλάουσκας από τις μέρες στο Καρπενήσι. Το 2007, γράφαμε στο αντίστοιχο ρεπορτάζ ότι ακόμη και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου Μοντάνα στο Καρπενήσι είχαν αντιληφθεί ότι τα μέλη της τότε εθνικής είχαν πάψει να διατηρούν τις ’’οικογενειακές σχέσεις’’ που τόσο είχαν υπερτονισθεί και επισημανθεί στη διάρκεια των άθλων τους στο Βελιγράδι και το Τόκιο. Φέτος, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Δεν υπήρχαν καβγάδες ή σημαντικά προβλήματα πειθαρχίας αλλά ήταν ξεκάθαρο σε όσους ζουν την εθνική ομάδα ’’από μέσα’’ ότι υπήρχε κάτι άσχημο στην ατμόσφαιρα. Πολλά και αδικαιολόγητα νεύρα, αρκετά αδιάφορα πρόσωπα και γενικά κάτι ’’χαλασμένο’’ στο DNA της ομάδας. Ακόμη και οι ίδιοι οι παίκτες δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν και δεν το έχουν καταλάβει ούτε μέχρι σήμερα. Μια διαφορετική άποψη που ακούσαμε από διεθνή παίκτη αποδίδει το όλο ζήτημα στην εξαιρετικά επίπονη προετοιμασία: ’’Για πρώτη φορά η προετοιμασία της εθνικής ήταν τόσο σκληρή και επίπονη’’, μας είπε. ’’Το πρόγραμμα θύμιζε ομάδα που προετοιμάζεται για ολόκληρη σεζόν και όχι για ένα δεκαπενθήμερο τουρνουά. Αυτό ήταν κάτι που δεν περιμέναμε και συντέλεσε στο να υπάρχουν ασυνήθιστα πολλά νεύρα και ακόμη περισσότερες μουρμούρες’’. Σύμφωνα με την άποψη του ίδιου διεθνή ’’καήκαμε στην προετοιμασία. Με κεκτημένη ταχύτητα παίξαμε σε φουλ ρυθμούς σε όλα τα φιλικά και όταν ήρθε η ώρα του τουρνουά ξεμείναμε από ενέργεια’’. Το θέμα βέβαια είναι καθαρά επιστημονικό και δεν διαθέτουμε τις γνώσεις που θα μας επιτρέψουν να υπερθεματίσουμε ή να διαφωνήσουμε με αυτή τη λογικοφανή (πάντως) άποψη. Προεκτείνοντας αυθαίρετα τον όλο συλλογισμό μπορούμε να υποστηρίξουμε σε αυτή τη βάση ότι και τα επεισόδια με τη Σερβία, η ξαφνική έκρηξη των διεθνών μετά τις προκλήσεις που δέχτηκαν ίσως έχουν να κάνουν και με την κούρασή τους που οδηγεί σε έλλειψη διαύγειας και καθαρού μυαλού. Η κυρίαρχη άποψη πάντως είναι ότι τα αποδυτήρια είχαν χαλάσει από τους επεισοδιακούς τελικούς της Α1 και υπήρχε μια ένταση μεταξύ των παικτών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Πάντως άτομο που ξέρει αρκετά καλά τη νοοτροπία των εθνικών ομάδων από παλαιότερες παρουσίες του μας τόνισε και το εξής ενδιαφέρον: ’’Δυστυχώς, οι έλληνες διεθνείς από την παίδων μέχρι την ανδρών ζουν με ένα μόνιμο άγχος. Αυτό που τους περνάνε οι άνθρωποι της ομσοπονδίας. Ότι πρέπει να κατακτήσουν όπου και αν αγωνίζονται, σε οποιοδήποτε επίπεδο μετάλλιο. Μια νοοτροπία που έχει να κάνει κυρίως με την επιθυμία αυτοπροβολής του Βασιλακόπουλου σε εσωτερικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο’’. Το ίδιο άτομο μετά το ’’ναυάγιο του Βοσπόρου’’ υπερθεμάτισε στην άποψή του λέγοντας ότι ’’δες τι συμβαίνει τώρα που το όλο θέμα έχει πάρει διαστάσεις εθνικής καταστροφής και ο Βασιλακόπουλος δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της κριτικής’’.



Η τρόικα των κουμπάρων



Παραδοσιακά, στα αποδυτήρια μιας εθνικής ομάδας που απαρτίζεται από τους δώδεκα κατά τεκμήριο καλύτερους παίκτες της χώρας πάντοτε υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος ’’εγώ’’. Σας θυμίζουμε όσα γράφαμε πίσω στο 2007 για τις αδιάκοπες κόντρες Παπαλουκά και Λάζαρου Παπαδόπουλου. Στην παρούσα φάση πάντως κάτι τέτοιο δεν ήταν ορατό από τους παρόντες. Τον πρώτο λόγο στα αποδυτήρια της ομάδας έχει πλέον η τριάδα των Ζήση, Σπανούλη, Μπουρούση, τριών παικτών που συνδέονται με πολύχρονη φιλία και κουμπαριές! Εξ’ ου και ο άτυπος τίτλος της ’’τρόικας των κουμπάρων’’. Το καθεστώς αυτό κυριάρχησε στα αποδυτήρια από το περσινό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πολωνίας αφού από την εθνική έλλειπαν ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης.

Η επιστροφή του Διαμαντίδη δυνητικά μπορούσε να διαταράξει αυτές τις διαμορφωμένες ισορροπίες. Αλλά ο Διαμαντίδης δεν είναι ο τύπος του σταρ που θα δημιουργήσει προβλήματα. Δεν είναι βέβαια και ο τύπος του ανθρώπου που θα λύσει προβλήματα μέσα στα αποδυτήρια, σε αντίθεση με τον αγωνιστικό χώρο. Η αρχική πρόβλεψη ήταν ότι η συνύπαρξη του Σπανούλη και του Διαμαντίδη θα ήταν πιο δύσκολη αυτή τη φορά αφού για τη μεταγραφή του πρώτου στον Ολυμπιακού παρασκηνιακά δόθηκε και μια ακόμη εξήγηση πέρα των οικονομικών δεδομένων: Στον Σπανούλη δεν άρεσε το γεγονός ότι ο Ομπράντοβιτς στήριξε όλη την περασμένη χρονιά πάνω στον Διαμαντίδη και ότι η ξεκάθαρη θέση διοίκησης και Ομρπάντοβιτς ότι η ανανέωση του Παναθηναϊκού θα γίνει με άξονα τον Διαμαντίδη τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου. Ακόμη και αν όλα αυτά έχουν βάση στην εθνική ομάδα ίσχυαν τα ακριβώς αντίθετα δεδομένα. Τα κλειδιά της ομάδας ο Καζλάουσκας τα είχε δώσει από πέρσι στον Σπανούλη και δεν υπήρξε ούτε διάθεση, ούτε σχέδιο να αλλάξει αυτό και να εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό στην οργάνωση της ομάδας ο Διαμαντίδης. ’’Παρότι αυτό έγινε ξεκάθαρο από τα πρώτα φιλικά ο Διαμαντίδης δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε έθεσε κάποιο θέμα. Ήταν κοινό μυστικό πάντως μέσα στην ομάδα ότι δεν του άρεσε’’, μας είπε διεθνής.



Ξαφνικά….Παπαλουκάς και το ’’χαρτάκι’’ της ΕΟΚ



Πριν ξεκινήσουν τα φιλικά παιχνίδια και μάλλον σε εντελώς ανύποπτη φάση εμφανίσθηκε στον τύπο (με δημοσίευμα της εφημερίδας Πρωταθλητής) η πρόθεση του Θοδωρή Παπαλουκά να επιστρέψει στην εθνική ομάδα! Αποκαλύφθηκε ότι ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε πάρει τηλέφωνο τον Καζλάουσκας και του είχε υποβάλλει το σχετικό αίτημα. Ο Μπουρούσης αργότερα προς χάρη αστεϊσμού είπε ότι ’’ο Ππαλουκάς το έκανε για να γλιτώσει την προετοιμασία του Ίβκοβιτς’’ αλλά παρότι τα κίνητρα του Παπαλουκά δεν έχουν δημοσιοποιηθεί είναι δεδομένο ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είχε πάρει στα χέρια του τον προγραμματισμό του ’’Ντούντα’’ και δεν ήξερε καν πότε άρχιζε η προετοιμασία του Ολυμπιακού. Σε κάθε περίπτωση πάντως αξίζει να δούμε την αντίδραση του Καζλάουσκας και όχι να ερμηνεύσουμε τις προθέσεις του Παπαλουκά. Η απάντηση που έδωσε στον Παπαλουκά ήταν ότι ’’θα ρωτήσω τους άλλους παίκτες και θα ψηφίσουν αν θέλεις να γυρίσεις στην εθνική ομάδα. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα’’. Κλασική απάντηση ευθυνόφοβου προπονητή-μαριονέτας.

Η αλήθεια είναι ότι ήδη ο Καζλάουσκας είχε πάρει απαγορευτικό από την ΕΟΚ! Ο Λιθουανός όπως γράψαμε και πέρσι με αφορμή την υπόθεση Παπανικολάου και την παρουσία ή όχι του νεαρού στη δωδεκάδα της εθνικής είναι κλασικός τύπος ’’Πόντιου Πιλάτου’’. Όπως είχαμε αποκαλύψει πέρσι και ουδέποτε διαψεύσθηκε είχε εμφανισθεί απρόσκλητος στο γραφείο του Βασιλακόπουλου στην ΕΟΚ και τον ρώτησε αν ήθελε να συμπεριλάβει τον Παπανικολάου στη δωδεκάδα παίρνοντας τότε ουδέτερη απάντηση. Η διαφορά του πέρσι με το φέτος είναι ότι ο Βασιλακόπουλος ακόμη είχε εμπιστοσύνη στο Λιθουανό και η ανεπάρκεια του στο κοουτσάρισμα δεν είχε φανεί. Ο Καζλάουσας ήταν ανήμπορος να πει αυτό που θα έλεγε κάθε σώφρων προπονητής στον Παπαλουκά και χρειάστηκε η παρέμβαση της ομοσπονδίας για να του ανάψει, κατ΄ εντολή, ’’κόκκινο φως’’. Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση μετέθεσε την ευθύνη της απόφασης στους υπόλοιπους παίκτες. Εννοείται, ότι ο Παπαλουκάς δεν ασχολήθηκε περισσότερο με το όλο θέμα και όταν άκουσε τα περί ψηφοφορίας απέσυρε το καταδικασμένο σε απόρριψη αίτημα του. Ακόμη και αν το θέμα έφτανε μέχρι τους υπόλοιπους διεθνείς είναι δεδομένο τι θα αποφάσιζαν. Το 1988 στο Προολυμπιακό τουρνουά της Ολλανδίας η εθνική διαλύθηκε γιατί ο Πολίτης είχε δεχτεί τον Γκάλη αφού τελείωσε το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας κάτι που αργότερα ο ίδιος παραδέχθηκε σε συνέντευξη του στο περιοδικό ’’Τρίποντο’’ ’’ως το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του’’. Με απλά λόγια: Κανείς πρωτοκλασάτος παίκτης της εθνικής που είχε υποστεί την εξαιρετικά σκληρή προετοιμασία στο Καρπενήσι δεν θα δεχόταν από το…παράθυρο τον Παπαλουκά!





Η μοιραία βραδιά



Τα πρώτα φιλικά σε Κύπρο και τουρνουά Ακρόπολις ήταν…ανέφελα. Η ομάδα έπαιζε εκπληκτικό μπάσκετ, έδειξε τις πραγματικές της δυνατότητες και όχι αυτές που αργότερα παρουσίασε στα Τουρκικά γήπεδα και δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες. Φυσικά, κανείς δεν έδωσε σημασία σε μερικές μικρές λεπτομέρειες που δεν είχαν να κάνουν με τις εμφανίσεις αλλά με τον…προγραμματισμό. Έμπειρος προπονητής επιπέδου Α1 μας επεσήμανε σε ανύποπτο χρόνο το εξής: ’’Η ομάδα παίζει καλά αλλά δεν δοκιμάσθηκε σεμ πραγματικές συνθήκες. Είναι η πρώτη φορά που μια εθνική ομάδα πριν από μεγάλη διοργάνωση δεν πάει σε ένα τουρνουά στο εξωτερικό και παίζει όλα τα παιχνίδια της με έλληνες διαιτητές. Ο προγραμματισμός της προετοιμασίας αλλά και όλη της η λογική ήταν λανθασμένος εξ αρχής’’.

Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι η μοιραία βραδιά για την εθνική ήταν εκείνη του φιλικού με τη Σερβία και τα επεισόδια που στιγμάτισαν το παιχνίδι. Χρήσιμο είναι να δούμε όχι τι έγινε εκεί και να αναπαράγουμε γνωστά γεγονότα αλλά το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα τις ημέρες που ακολούθησαν. Τα συνεπακόλουθα ήταν όντως δραματικά αλλά όχι για τους λόγους που επικαλέσθηκε η ομοσπονδία. Η μόνιμη επωδός της ΕΟΚ για τον επηρεασμό των παικτών από τα συλλογικά πάθη καταρρίπτεται εκ των γεγονότων. Συμμέτοχοι στα επεισόδια και πρωτεργάτες όσων συνέβησαν ήταν οι Σέρβοι αλλά η πορεία τους στη διοργάνωση δεν δείχνει να υπήρξαν εντάσεις μεταξύ του Τέπιτς και του Τεόντοσιτς ή τον Ιβκοβιτς να….μεροληπτεί στο χρόνο συμμετοχής υπέρ των παικτών του στον Ολυμπιακό και σε βάρος του ’’πράσινου’’ Τέπιτς. Η μοναδική διαφορά αλλά πολύ ουσιαστική στην όλη υπόθεση είναι ότι η

Σέρβικη ομοσπονδία χειρίστηκε εξαιρετικά νηφάλια το όλο θέμα σε αντίθεση με την ΕΟΚ που ’’πάτησε’’ πάνω στα θλιβερά γεγονότα για να…κλιμακώσει τον ανένδοτο αγώνα του Βασιλακόπουλου κατά της ΦΙΜΠΑ.

Ούτε στο στρατόπεδο των διεθνών υπήρξε (πέραν των όσων ήδη έχουμε αναφέρει νωρίτερα) κρούσματα που να μαρτυρούν ότι η συλλογική αντιπαράθεση πέρασε στα αποδυτήρια της εθνικής. Ουσιαστικά, το μοναδικό επίμαχο σημείο ήταν η δήλωση του Κώστα Τσαρτσαρή αμέσως μετά τον επεισοδιακό αγώνα. Δήλωση η οποία κατ’ ουσία υπαγορεύτηκε στον Τσαρτσαρή από παράγοντα του Παναθηναϊκού που βρισκόταν στο γήπεδο αλλά είχε και μια δόση παρερμηνείας από τους εκπροσώπους του τύπου. Όταν αργότερα ρωτήθηκε από συμπαίκτες του ο Τσαρτσαρής τόνισε ότι δεν αναφερόταν στον Τεόντοσιτς αλλά στον….Κέσελι! Τον παίκτη δηλαδή που τον είχε γρονοθοκοπήσει και σύμφωνα με την άποψη του ίδιου του Τσαρτσαρή αλλά και των ανθρώπων του Παναθηναϊκού ήταν ’’βαλτός’’ αφού δεν μπορούσε να ξέρει τόσο γρήγορα πρόσωπα και πράγματα σχετικά με τους μελλοντικούς του αντιπάλους στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό βεβαίως παρατίθεται εδώ ως μια αναγκαία διευκρίνιση γιατί δεν έπαιξε κάποιο ρόλο στα γεγονότα που ακολούθησαν.



Υποκρισία, λάθος χειρισμοί και η μεγάλη ήττα του Βασιλακόπουλου



’’Ο Βασιλακόπουλος δεν έχει ιδέα από τους διεθνείς κανονισμούς, έχει εκχωρήσει τα κλειδιά της FIBA Europe στον Ζανολίν και ο ίδιος ασχολείται μόνο με τη συλλογή ψήφων με ταξίδια ανά τον πλανήτη. Εδώ κάλεσε εκπροσώπους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού σε σύσκεψη για να καταργήσει τον FAT’’. Αυτά τα λόγια όταν τα ακούσαμε από συνεργάτη του Βασιλακόπουλου στην ελληνική ομοσπονδία δεν τα πολυπιστέψαμε. Αλλά μετά τα γεγονότα του αγώνα με τη Σερβία αρχίσαμε να σκεφτόμαστε σοβαρά ότι μπορεί να έχει και δίκιο! Η ιστορία δείχνει ή ότι ο Βασιλακόπουλος δεν ήξερε τι ισχύει σχετικά με τις τιμωρίες ή εσκεμμένα προσπαθούσε να ρίξει στάχτη στα μάτια των ελλήνων δημοσιογράφων για να γιγαντώσει την προσωπική του κόντρα με την κακή FIBA. Σας υπενθυμίζουμε ότι αρχικά ο Βασιλακόπουλος προσπάθησε διαδοχικά να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι ο αγώνας δεν είχε σχέση με τη ΦΙΜΠΑ (παρότι το τουρνουά Ακρόπολις εδώ και είκοσι χρόνια είναι στο επίσημο καλεντάρι της παγκόσμιας ομοσπονδίας), ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη στους κανονισμούς για ποινές και τελικά όταν όλα τα προηγούμενα αστήριχτα και αβάσιμα επιχειρήματα του καταρρίφθηκαν ότι θα κερδίσει χρόνο μέσω έφεσης για να προλάβουν να παίξουν οι παίκτες στο Μουντομπάσκετ και να αποκλειστούν από μελλοντικές υποχρεώσεις. Είτε ήξερε και δεν το έλεγε, είτε είχε απόλυτη άγνοια για τους κανονισμούς ΗΤΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δεν ρίχνουμε τις ίδιες ευθύνες στον γ.γ. της ΕΟΚ Τάκη Τσαγκρώνη που αναπαρήγαγε ορισμένες από αυτές τις θέσεις για ένα απλό λόγο: Είναι γνωστό ότι δεν είναι ’’αυτόφωτος’’ παράγοντας της ομοσπονδίας και όπως η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΔΣ οι θέσεις του υποχρεωτικά ταυτίζονται με αυτές του Βασιλακόπουλου και δεν μπορεί να αρθρώσει δικό του αντίλογο.

Την ώρα που ο Βασιλακόπουλος ασκούσε παρελκυστική πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης οι έλληνες δημοσιογράφοι μάθαιναν την αλήθεια από τους…Σέρβους. Η Σέρβικη ομοσπονδία εξ΄ αρχής δεν προσπάθησε να αντιπαρατεθεί με…λεονταρισμούς στην παγκόσμια ομοσπονδία αποδέχθηκε το σοβαρό του θέματος και εξάντλησε τις παρασκηνιακές της δυνατότητες (επιστρατεύθηκε ακόμη και ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς!!!) για να πέσουν στα μαλακά οι παίκτες της όπερ και εγένετο! Από αυτή την άποψη μάλλον μας έσωσε από τα χειρότερα η τακτική των Σέρβων έστω και αν στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι που προκάλεσαν, οι θύτες δηλαδή, εξομοιώθηκαν με τα θύματα που όμως είχαν πιαστεί κορόιδα για δεύτερη φορά!

Με τις μέρες να περνάνε και την ελληνική κοινή γνώμη να αντιλαμβάνεται ότι οι παίκτες μας δεν θα αποφύγουν την τιμωρία όπως αρχικά ’’διαφήμιζε’’ ο Βασιλακόπουλος και οι συνεργάτες του στην ομοσπονδία παρασκηνιακά η τακτική της ΕΟΚ διέφερε με όσα λέγονταν δημόσια! Καταλήξαμε τελικά στο να ευθυγραμμιστεί η απολογητική μας γραμμή με αυτή τω Σέρβων!!! Θύτες και θύματα στο ίδιο επίπεδο δηλαδή για να γλιτώσουμε τα χειρότερα.

Δε μπορούμε να καταστρατηγήσουμε το off the record και να γράψουμε περισσότερα και θα αρκεστούμε μόνο σε μια απλή αναφορά. Λίγο πριν ανακοινωθούν οι ποινές και βέβαιος πια για την τιμωρία των ελλήνων διεθνών ο Βαισλακόπουλος προσπάθησε παρασκηνιακά να πετύχει μια συμφωνία καλύτερης αντιμετώπισης. Το όφελος θα ήταν διπλό. Και η εθνική δεν θα δεχόταν ένα αγωνιστικό πλήγμα και το γόητρο του στο εσωτερικό θα έμενε αλώβητο. Παρότι είμαστε σε θέση να ξέρουμε ότι πήρε διαβεβαιώσεις ότι τελικά οι ποινές θα είναι ’’τυπικές’’ οι επιτελείς της παγκόσμιας ομοσπονδίας έδειξαν ότι πολύ απλά δεν ασχολούνται με τον Βασιλακόπουλο και για να χρησιμοποιήσουμε μια πολύ προσφιλή από τα χρόνια του στο Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ: Τον έχουν ήδη βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του παγκόσμιου μπάσκετ! Τις μέρες που γραφόταν αυτό το ρεπορτάζ ο γ.γ. της παγκόσμιας ομοσπονδίας Φ. Μπάουμαν έκανε και μια δήλωση που ουσιαστικά επιβεβαιώνει μεγάλο μέρος του ρεπορτάζ μας: ’’Ο Βασιλακόπουλος ήξερε εξ’ αρχής ότι οι παίκτες θα τιμωρηθούν. Άλλωστε για χρόνια ήταν πρόεδρος της ΦΙΜΠΑ και γνωρίζεις τις θέσεις και τις αποφάσεις του κεντρικού γραφείου’’. Χρειάζεται κάποιο άλλο δικό μας σχόλιο επί του θέματος;

Εννοείται ότι η βαριά ατμόσφαιρα για τα γεγονότα του αγώνα με τη Σερβία και τις επικείμενες τιμωρίες των διεθνών επισκίασε και το παιχνίδι με τις ΗΠΑ, το οποίο ο Βασιλακόπουλος προσπάθησε ανεπιτυχώς να ’’περάσει’’ ως μια προσωπική του επιτυχία! Φυσικά, όσοι έχουν καλή μνήμη δεν ξεχνούν τις προ ετών ρατσιστικές τοποθετήσεις του για τις…μαϊμούδες που παίζουν μπάσκετ στο ΝΒΑ αλλά το γεγονός ότι έδωσε γη και ύδωρ στον Στερν για να φέρει την εθνική των ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν συνιστά τίποτε λιγότερα ή περισσότερο από μια ακόμη παλινωδία στις υποτιθέμενες αταλάντευτες και αδιαπραγμάτευτες θέσεις του ηγέτη του ελληνικού μπάσκετ.





Η αγωνιστική αναρχία και το θέμα Μπουρούση



Με περισσότερα ερωτηματικά και λιγότερες απαντήσεις η εθνική ομάδα έφτασε στη Σμύρνη για την πρώτη φάση του παγκοσμίου. Η τιμωρία των δύο παικτών είχε προσθέσει αναστάτωση στους κύκλους της και τα αποδυτήρια ούτως ή άλλως ήταν χαμένη υπόθεση για τον ανεπαρκή Λιθουανό πρώην ομοσπονδιακό προπονητή. ’’Τα αποδυτήρια δεν απασχολούν τον Λιθουανό, είναι έξω από τη νοοτροπία του οι λέξεις απόλυτη πειθαρχία και ποντάρει στη καλή συμπεριφορά του προς τους παίκτες και όχι στην επιβολή του. Συνήθως αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα ειδικά όταν μιλάμε για έλληνες παίκτες’’, μας είχε πει προ ετών μπασκετμπολίστας που είχε συνεργατεί με τον Καζλάουσκας τη χρονιά που ο Λιθουανός πέρασε από τον Ολυμπιακό. Αναζητώντας απεγνωσμένα κάποια από τις προσφιλείς του δικαιολογίες ο Καζλάουσκας ουσιαστικά το ομολόγησε και ο ίδιος μετά το τέλος του αγώνα με την Κίνα: ’’τους έδωσα εντολή να πιέσουν αλλά δεν με άκουγαν’’, είπε. Δεν ήταν πάντως φτηνή δικαιολογία αλλά η πραγματικότητα αφού όπως μας αποκάλυψε στέλεχος της εθνικής ομάδας για πρώτη φορά ο Λιθουανός σε ένα από τα τελευταία τάιμ άουτ του συγκεκριμένου αγώνα ήταν έξαλλος και κατέφυγε σε κάτι ασυνήθιστο για τα δεδομένα του. ’’Στόλισε’’ τους παίκτες στα αγγλικά καταλήγοντας να πει στο τάιμ άουτ τη γνωστή αμερικάνικη λέξη που αρχίζει από…F! Φαινόταν να είναι πολύ νωρίς για την εθνική αλλά συνάμα ήταν και πολύ αργά! Ο Αμερικάνος προπονητής των Κινέζων σε μια εξαιρετικά φαεινή έμπνευσή του έδειξε στους….υπόλοιπους το τρωτό σημείο της εθνικής: Τη λανθασμένη αντίδραση της απέναντι σε άμυνες ζώνης. Κι ας ήταν η άμυνα του μια απολύτως παθητική ζώνη 2-1-2! Η εθνική αδύναμη να πιέσει και χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης των πικ εν ρολ στην άμυνα της κτυπήθηκε αλύπητα σε αυτούς τους δύο τομείς από όλους τους αντιπάλους της. ’’Η εθνική είχε μάθει με το συγκεκριμένο πυρήνα παικτών να παίζει πολύ πιεστικές άμυνες, να χρησιμοποιεί το run and jump και επί ημερών Γιαννάκη να στηρίζεται στην οργάνωση του παιχνιδιού είτε από τον Παπαλουκά, είτε από τον Διαμαντίδη. Επί Καζλάουσκας ήταν φανερό ότι άλλαξαν άρδην οι προσανατολισμοί και η φιλοσοφία. Ανεξάρτητα από την πλασματική εικόνα των φιλικών η προσέγγιση του Καζλάουσκας στο μπάσκετ είναι απλοϊκή. Μικρό ενδιαφέρον για την άμυνα και στην επίθεση έφεση και έμφαση στον ελεύθερο παίκτη για να σουτάρει’’, μας είπε ο ίδιος παίκτης που είχε δουλέψει με τον Καζλάουσκας στον Ολυμπιακό αλλά έχει και γνώση των θεμάτων της εθνικής ομάδας!

Η εθνική προσπαθούσε αρχής γενομένης από τον αγώνα με τους Κινέζους να σπάσει τις αντίπαλες ζώνες με ένα άναρχο μπαράζ από τρίποντο. Ενώ η λογική Καζλάουσκας προέβλεπε ένα σχήμα με τρεις γκαρντ στο παρκέ η εθνική βρέθηκε να παίζει με….τέσσερις σουτέρ αφού ο Μπουρούσης είχε το ελεύθερο να σουτάρει όσο και όποτε ήθελε έξω από τα 6μ.25! Άλλο ένα κακό που έκανε η Κινέζικη ζώνη αφού μετά την καλή του εμφάνιση στην πρεμιέρα ακολούθησε και στους υπόλοιπους αγώνες την ίδια λογική. Είναι δεδομένο ότι πολλά από τα αγωνιστικά προβλήματα της εθνικής ομάδας χρεώθηκαν στον ψηλό του Ολυμπιακού και όχι άδικα αφού ειδικά στα αμυντικά του καθήκοντα δεν ανταποκρίθηκε! Εδώ αξίζει να ανοίξουμε μια σημαντική παρένθεση όχι για να παίξουμε το ρόλο του αυτόκλητου υπερασπιστή του Μπουρούση αλλά για να αποκαλύψουμε ένα μικρό άγνωστο στοιχείο: Ο Μπουρούσης ήταν λογικό να έχει φθίνουσα πορεία στο τουρνουά αφού δεν είχε ακολουθήσει καθόλου το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας. Οι δυνάμεις του αρκούσαν για το ξεκίνημα αλλά στην πορεία έπεφτε σταδιακά η απόδοση του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όντως ο τραυματισμός του στο χέρι ήταν σοβαρότερος από όσα είχαν ειπωθεί ή είχαν γίνει γνωστά. Οι ιατρικές διαγνώσεις που έγιναν γνωστές από την επιστολή του Ολυμπιακού δεν ήταν λανθασμένες αφού ουσιαστικά ο Μπουρούσης έπαιζε με ελαφρύ κάταγμα στο χέρι. Μάλιστα χρειάστηκε ένα βράδυ να επισκεφτεί και το νοσοκομείο της Άγκυρας αφού αισθανόταν αφόρητους πόνους! Επίσκεψη που κρατήθηκε μυστική για να μην υπάρξουν ακόμη μεγαλύτερες αντιδράσεις από την πλευρά του σωματείου του! Είναι πάντως απορίας άξιο πως οι δεκάδες απεσταλμένοι των αθλητικών εφημερίδων στην Άγκυρα δεν αντιλήφθηκαν το περιστατικό…

Αυτό που έκρυψαν οι Τούρκοι

Εδώ και λίγη ώρα μέσω του youtube και με εικόνα Σέρβικου τηλεοπτικού καναλιού κυκλοφορεί στο διαδίκτυο το τελευταίο καλάθι των Τούρκων στον ημιτελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Και η εικόνα που δεν έδειξε ποτέ η Τουρκική τηλεόραση δείχνει τον Τουντσερί μόλις παίρνει τη μπάλα και ξεκινάει την προσπάθεια του για να σκοράρει το νικητήριο καλάθι να πατάει γραμμή. Το παραξένο είναι ότι ο διαιτητής που φαίνεται στο βίντεο με την πλάτη είχε πολύ καθαρή ορατότητα αλλά δεν σφύριξε τίποτα! Δείτε τη φάση που ούτως ή άλλως είχε θέση στην ιστορία αλλά τώρα αποκτά μια διαφορετική διάσταση

Δεν θα είναι μακρύς ο Μεσαίωνας

Είναι γνωστό στους αναγνώστες του μπλογκ ότι πάγια αρχή του All Star παραμένει να μην δημοσιεύεται κανένα θέμα του περιοδικού στο διαδίκτυο όχι για λόγους μυστικοπάθειας αλλά καθαρά από σεβασμό στους αναγνώστες που πληρώνουν το περιοδικό κάθε Τετάρτη και το αγοράζουν στο περίπτερο. Και αυτό δεν θα αλλάξει.
Κατ΄εξαίρεση σήμερα και αφού αύριο αποσύρεται το τεύχος 229 από τα περίπτερα αναδημοσιεύω ένα συγκεκριμένο κείμενο όπως είχα προαναγγείλει. Είναι το ediotrial του περιοδικού που σε πείσμα των καιρών και της καταστραφολογίας μετά την αποτυχία της εθνικής εκφράζει μια πολύ αισιόδοξη άποψη. Ο τίτλος του είναι και ο τίτλος του ποστ. Δεν θα είναι μακρύς ο Μεσαίωνας...

Σε περιόδους κρίσης, λένε οι επιχειρηματίες και οι οικονομολόγοι ότι παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες ευκαιρίες. Αρκεί να γίνεται η λεγόμενη σωστή διαχείριση κρίσης. Το τριπλό ουσιαστικά σοκ της Εθνικής επί τουρκικού εδάφους μπορεί να είναι οδυνηρό, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκη καταστροφικό. Η Εθνική διαφήμισε προκαταβολικά το ατόπημα ενός αγώνα που ήθελε να χάσει, πιάστηκε στα δίχτυα της… παγίδας που ουσιαστικά είχε στήσει για τους άλλους, γνώρισε έναν από τους πλέον άδοξους αποκλεισμούς στη νεότερη ιστορία της και βίωσε ζωντανά και από τηλεοράσεως την ανακοίνωση μιας απόφασης που είχε πάρει καιρό τώρα ο Δημήτρης Διαμαντίδης.



Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τη συστηματική απαξίωση και ευτελισμό του λεγόμενου επαγγελματικού μπάσκετ και κάθε καλοκαίρι αποκούμπι ήταν οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας. Η γενιά της δεκαετίας των μηδενικών μας πρόσφερε χαρά που η αλήθεια είναι ότι δεν την περιμέναμε μετά τα διαδοχικά στραπάτσα στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1999, του 2001 και την απογοητευτική κατάληξη της προσπάθειας του 2003. Η αλήθεια είναι ότι μιλάγαμε για μια ακόμη χαμένη γενιά του ελληνικού μπάσκετ, η οποία εξελίχθηκε στην πιο πετυχημένη της ιστορίας! Την ώρα που νοσταλγούσαμε τον Γκάλη και τον Γιαννάκη, ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης συνεργάζονταν στην πιο όμορφη «συνωμοσία» του ελληνικού μπάσκετ και άγγιξαν μέχρι και την κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ.


Είναι λογικό στη χώρα του εύκολου ενθουσιασμού και της απόλυτης λύπης αυτήν τη στιγμή να υπάρχει όχι απλά προβληματισμός, αλλά «κρίση πανικού» για όσους ασχολούνται με το μπάσκετ και ειδικότερα με την Εθνική ομάδα. Δεν θα συμμεριστώ την καταστροφολογία, ακόμη και αν μας περιμένουν μερικά δύσκολα καλοκαίρια και ένας μικρός... Μεσαίωνας. Ο αντίστοιχος μεσαίωνας της ανθρωπότητας ήταν προϊόν σκοταδισμού και χειραγώγησης των φωτεινών μυαλών από ιεροεξεταστές και τους «άρχοντες» της εποχής. Είναι καιρός όσοι αγαπάμε το ελληνικό μπάσκετ να συνεργαστούμε όχι μόνο για τη δημιουργία ενός νέου οράματος, αλλά να δούμε την κρίση ως μια περίοδο ευκαιρίας. Ακόμη και πάνω σε μια καμένη γη που κάποιος τη ράντισε με θειάφι και αλάτι κάποτε θα φυτρώσει κάτι. Το ελληνικό μπάσκετ έφτασε χαμηλά και σε επίπεδο Εθνικής ομάδας, αλλά δεν είναι καμένη γη. Ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να δημιουργήσει ψεύτικες ελπίδες και πλασματική αισιοδοξία. Αλλά το μπάσκετ έχει γερές ρίζες σ’ αυτήν τη χώρα. Ρίζες που δεν καταστρέφονται ούτε από μια αποτυχία, ούτε από τη διοικητική ανεπάρκεια γερόντων που αργά ή γρήγορα θα αποσυρθούν. Το ζητούμενο είναι μέσα από αυτήν τη διαδικασία να προκύψουν νέες φωνές, νέο αίμα σε όλα τα επίπεδα, που θα προσθέσουν φρεσκάδα και υγεία στα κύτταρα του ελληνικού μπάσκετ. Τούτο το περιοδικό θα παλέψει με όσες δυνάμεις έχει προς αυτή την κατεύθυνση. Ξέρουμε ότι δεν αρκεί αυτό και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Επειδή πια στο μέτρημα βγαίνουμε λειψοί και κοντεύουμε να μείνουμε και λιγότεροι από όσοι είμαστε όταν ξεκίνησε αυτό το μαγικό ταξίδι εκεί προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, μόνο ένα μας μένει. Να συσπειρωθούμε γύρω από το ελληνικό μπάσκετ, να αναδείξουμε όλα εκείνα τα θετικά που ακόμη υπάρχουν και να μην επιτρέψουμε σε αναχρονιστές, δήθεν, κατεστημένους, παρακμασμένους, ανήθικους, ξεπεσμένους, ανεπαρκείς να μας πάρουν μαζί τους μέχρι τον πάτο του πηγαδιού. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο. Από δω και πέρα η ευθύνη όλων μας είναι δεδομένη. Με τις μικρές ή μεγάλες δυνάμεις να αναδείξουμε όλα εκείνα που μπορούν να οδηγήσουν από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.


Υ.Γ. 1 Μπορεί στο εξώφυλλο να του ζητάμε να ξαναγυρίσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρέπει να μάθουμε μια Εθνική χωρίς τον Διαμαντίδη. Καταρχήν διαφωνώ με την ουσία της απόφασής του, αλλά όχι με τα κίνητρά του. Ο Δημήτρης ήταν πάντοτε συνεπής και σοβαρός επαγγελματίας και καταλαβαίνει αυτό που όλοι οι υπόλοιποι δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ή δεν βλέπουμε: Τα τελευταία δύο χρόνια το κορμί του έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα, αφού συσσωρεύτηκαν τραυματισμοί που αντιστοιχούν σε ολόκληρη καριέρα. Έχει να υποστηρίξει και να σεβαστεί ένα μεγάλο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και εκείνος ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς πρέπει να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Η εθελοντική προσφορά ενός αθλητή στην Εθνική ομάδα δεν σημαίνει ότι πρέπει να οδηγεί και στη φυσική του εξόντωση. Η Εθνική ομάδα έζησε μετά το 1991, όταν ο Νίκος Γκάλης αποφάσισε να βάλει τέλος στην παρουσία του στην Εθνική, είδε έναν έναν τους μεγάλους της γενιάς του 1987 (Γιαννάκης, Χριστοδούλου και Φασούλας) να αποχωρούν μέσα στην επόμενη εξαετία και τελικά ξαναβρήκε το δρόμο της μετά από μια κάθετη πτώση που κράτησε επτά χρόνια (1998-2005).


Υ.Γ. 2 Θα μπορούσα να υπερθεματίζω για ώρες και γράφοντας χιλιάδες λέξεις για την ανεπάρκεια του Καζλάουσκας. Από την πρώτη μέρα της πρόσληψής του έγραφα σε αυτήν τη γωνιά του περιοδικού το αυτονόητο: Ότι η Εθνική δεν έπρεπε να γυρίσει 30 χρόνια πίσω προσλαμβάνοντας ξένο προπονητή. Και να που γυρίσαμε κοντά 25 χρόνια πίσω και αγωνιστικά. Νομοτελειακό… Θα μπορούσα να επαναλάβω όσα έγραφα πέρσι μετά την τρίτη θέση της Πολωνίας, όταν η πλειοψηφία του Τύπου τον χαρακτήριζε επιτυχημένο εκ του αποτελέσματος, ή ακόμη και τις ενστάσεις μου στο διάστημα της φετινής προετοιμασίας. Αλλά τέτοιου είδους επιβεβαιώσεις είναι και πικρές και εγωιστικές και δεν προσφέρουν τίποτε εποικοδομητικό στην υπόθεση της Εθνικής ομάδας. Ας κλείσει γρήγορα η θλιβερή παρένθεση και να κοιτάξουμε μπροστά στην επόμενη μέρα.


Υ.Γ. 3 Αν ο Λιθουανός είναι ο ένοχος, ο αναμφισβήτητος ηθικός αυτουργός είναι ο άνθρωπος που τον προσέλαβε: Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Οι ηγέτες, οι αληθινοί ηγέτες είναι εκείνοι που μπαίνουν μπροστά στις αποτυχίες και όχι εκείνοι που καρπώνονται τις επιτυχίες. Όπως σωστά επισημάνθηκε, ο Βασιλακόπουλος προτίμησε να κρυφτεί για 24 ώρες στην Πόλη και να μην επιστρέψει μαζί με την αποστολή της Εθνικής. Αυτό δείχνει ότι τελικά είναι μικρός, ελάχιστος…

Ροζ μπασκετικό σκανδαλάκι στο Facebook

Εκείνος είναι κοινοτικός μπασκετμπολίστας που θα παίξει τη νέα σεζόν σε ομάδα της Α2. Εκείνη είναι δημοσιογράφος που έχει ειδίκευση στο ρεπορτάζ ξένων αθλητών. Εκείνη υποστηρίζει ότι όλα έγιναν για λόγους αντεκδίκησης και για ένα οικονομικό δάνειο που αρνείται να ξεπληρώσει ο παίκτης. Εκείνος αρνείται ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την πέτρα του σκανδάλου. Οπου πέτρα του σκανδάλου μια σελίδα που αναρτήθηκε με το όνομα της δημοσιογράφου στο Facebook και περιέχει μια φωτογραφία της με ρούχα και άλλη μια (όπου δεν φαίνεται πρόσωπο) σε στάση που παραπέμπει σε...Τζούλια και Ντούβλη! Το θέμα πάντως είναι το μοναδικό που συζητιέται από χθες το βράδυ στα δημοσιογραφικά γραφεία. Λεπτομέρειες για όποιον ενδιαφέρεται στο....φατσοβιβλίο!

Το ελληνικό μπάσκετ έλυσε όλα του τα προβλήματα....

και μπορεί να πάει χωρίς άγχος για ύπνο. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος κατάφερε να κερδίσει εκλογές! Σήμερα το πρωί εξελέγη πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ στη θέση του αποδημήσαντος Ανδρέα Μιαούλη. Σύμφωνα με την τελική καταμέτρηση βρέθηκαν 14 έγκυρα ψηφοδέλτια νυσταγμένων, πειθήνιων συμβούλων-χειροκροτητών. Ελαβον: Γιώργος Βασιλακόπουλος 14, FIBA 0, Λευκά- Ακυρα 0.

H άλλη όψη του νομίσματος

Ένα παιχνίδι που άξιζαν να κερδίσουν και μια πρόκριση στον τελικό του Παγκοσμίου έχασαν πριν από λίγο οι Σέρβοι. Με προκλητικά εχθρική διαιτησία που τους πέρασε….χειρουργείο με επιστημονικό τρόπο και άφησε τους Τούρκους να τους δέρνουν αλύπητα και ατιμώρητα για σαράντα λεπτά. Υπό άλλες συνθήκες θα λυπόμουν για όσα είδα αλλά νομίζω ότι οι Σέρβοι είδαν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτή που δεν είδαν σε τρεις ημιτελικούς εναντίον της εθνικής μας τη δεκαετία του ’90 ή σε ένα αντίστοιχο μεγάλο αγώνα τον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος του 2002 στην Ιντιανάπολη όταν ο Πιτσίλκας τους χάρισε ένα τίτλο που είχαν κερδίσει οι Αργεντίνοι. Στο μπάσκετ τελικά όλα είναι δανεικά αλλά όχι αγύριστα!

Πρωτάθλημα χωρίς τηλεόραση;

Ο ΕΣΑΚΕ και οι ΚΑΕ της Α1 κινδυνεύουν να πληρώσουν ακριβά τα λάθη τους και την απαξίωση που οι ίδιοι οδήγησαν το πρωτάθλημα. Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις είναι ορατό πλέον το ενδεχόμενο για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες να μην υπάρχει πλήρης τηλεοπτική κάλυψη στο πρωτάθλημα της Α1. Ένα μήνα περίπου πριν από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα λύση στο όλο θέμα αφού κανείς τηλεοπτικός σταθμός δεν δείχνει να ενδιαφέρεται ακόμη και στο ενδεχόμενο κεντρικής διαχείρισης. Έτσι είναι πολύ πιθανό, με τα σημερινά δεδομένα να έχουν τηλεοπτική στέγη μόνο οι 4 ΚΑΕ που δεσμεύονται με συμβόλαιο από την περασμένη αγωνιστική περίοδο με το συνδρομητικό κανάλι και όλες οι υπόλοιπες ομάδες να μείνουν εκτός τηλεόρασης! Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από την τηλεοπτική αγορά οι τελευταίες κρούσεις του Οικονομίδη σε Νόβα και ΕΡΤ κατέληξαν και πάλι σε αρνητικές απαντήσεις. Σημειώστε, ότι όπως έγραψα και αυτή την εβδομάδα στη στήλη μου η ΕΡΤ πλήρωσε στις ΚΑΕ με τις οποίες είχε συμφωνία την περασμένη σεζόν μόνο μια από τις έξι δόσεις της συμφωνίας!
- Μια νέα πολύ όμορφη διαδικτυακή προσπάθεια από φίλους του μπάσκετ. Αντιγράφω ένα μέρος του μέιλ που μου έστειλαν (έστω και αν καθυστέρησα μερικές μέρες...): ’’Είμαστε μια παρέα φιλάθλων που αγαπάμε το μπάσκετ και το θεωρούμε κάτι παραπάνω από ένα απλό άθλημα (κλεμμένο από Μπάρτσα). Ανήκουμε στους λίγο πάνω- λίγο κάτω από 30 που μεγαλώσαμε με το Τρίποντο και γράφουμε «δίχως μαλλιά στη γλώσσα». Φτιάξαμε λοιπόν ένα blog για να το τιμήσουμε http://www.3-ponto.blogspot.com/ Έχει διάφορες κατηγορίες : Aφιερώματα – Retro Legend – Retro Games – Απόψεις- Ντόμινο – Ψηφοφορίες…Θα μπουν και άλλες κατηγορίες αφού είμαστε μόνο στην αρχή’’.  Με τις ευχές μου για καλή επιτυχία και πολλά εύστοχα σχόλια και ελπίζοντας ότι σε μερικά χρόνια δεν θα βρεθούν...νοσταλγοί του All Star Basket να φτιάξουν ένα ανάλογο χώρο!

Σύμπτωση από τις...λίγες!

Ο προημιτελικός ΗΠΑ- Ρωσία θα γίνει αύριο σε σημαδιακή ημερομηνία. Συμπληρώνονται ακριβώς 38 χρόνια από τον ’’κάλπικο’’ τελικό των Ολυμπικών του Μονάχου το 1972. Τότε οι Σοβιετικοί είχαν πετύχει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ σε ένα αγώνα που έμεινε στην ιστορία γιατί τα τελευταία τρία δευτερόλεπτα του παίχτηκαν τρεις(!!!) φορές μέχρι να σκοράρει ο Αλεξάντρ Μπέλοφ το νικητήριο καλάθι. Ηταν η πρώτη ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών στην ιστορία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από οκτώ συμμετοχές, επτά χρυσά μετάλλια και 38 (αν θυμάμαι καλά) σερί νίκες από το 1936 που πρωτομπήκε το μπάσκετ στο πρόγραμμα της διοργάνωσης. Δείτε στο βίντεο πως γράφτηκε ή μάλλον παραχαράχθηκε η ιστορία στο Μόναχο πριν από 38 χρόνια!

Τεύχος 229

Αλήθεια νούμερο 1: Κάπως διαφορετικά περιμέναμε να είναι το εξώφυλλο μας αυτή την εβδομάδα.
Αλήθεια νούμερο 2: Το All Star κυκλοφόρησε μερικές εβδομάδες μετά το Ευρωμπάσκετ του 2005 συνεπώς ποτέ στο εξώφυλλο του περιοδικού δεν είχε μπει το σουτ-θρύλος του Διαμαντίδη. Έγινε αυτή την εβδομάδα λλά και αυτό διαφορετικά περιμέναμε να συμβεί.
Τέλος πάντων, το τεύχος είναι γεμάτο από Μουντομπάσκετ, σχόλια, παρασκήνια, κριτική αγώνων για τημ μεγάλη διοργάνωση. Για τους υπόλοιπους ρέκτες του μπάσκετ υπάρχει το δεύτερο μέρος της παρουσίασης των κολεγιόπαιδων που φέτος κατακλύζουν την Α1, ένα inside ρεπορτάζ για τα σχέδια του φετινού ΠΑΟΚ από τον Παναγιώτη Χορόζογλου, ο Νίκος Μπουρλάκης απαντάει στο ερώτημα αν ο φετινός Παναθηναϊκός χρειάζεται ένα ακόμη περιφερειακό και τα υπόλοιπα όπως τα γνωρίζουν οι υπόλοιποι τακτικοί αναγνώστες. Μαθήματα ιστορίας, αγώνας που έμεινε στην ιστορία, πλούσιο ΝΒΑ με επίκεντρο τον Καρμέλο Άντονι και το σίριαλ φυγής του από το Ντένβερ, back door παρασκήνια, all basket.gr.
Φυσικά Κουρούνα προφητική αφού γράφω για το τέλος του Καζλάουσκας ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα κραξίματα.
Για να προλάβω τυχόν παράπονα αφού όσα έγιναν στην Τουρκία ήταν λογικό να μην τύχουν της ανάλυσης που πρέπει. Για το επόμενο τεύχος ήδη δουλεύονται ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον Δημήτρη Διαμαντίδη και ένα ρεπορτάζ με όλα όσα σας έκρυψαν για τα ενδότερα της εθνικής. Καλώς εχόντων των πραγμάτων επειδή πήρε το αυτί μου διάφορα από το σχεδιασμό το ρεπορτάζ θα συζητηθεί λόγω των στοιχείων που περιέχει αλλά μάλλον θα συζητηθεί ακόμη περισσότερο το....επόμενο εξώφυλλο. Μην ακούω λοιπόν παράπονα. Δεν σας λέω μόνο τι θα βρείτε στο αυριανό τεύχος αλλά και στο...επόμενο. Stay tuned!

Τα εξιλαστήρια θύματα...

Επέστρεψε στην Ελλάδα, μόνος, αν εξαιρέσουμε τη συνοδεία των μόνιμων αυλικών του ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Στο τεύχος του All Star Basket που κυκλοφορεί τη Τετάρτη έχω γράψει για το πρώτο εξιλαστήριο θύμα παρότι τη στιγμή που παρέδιδα τη στήλη μου η εθνική δεν είχε αποκλειστεί ακόμη από το παγκόσμιο πρωτάθλημα.  Θα είναι φυσικά ο εύκολος, στην παρούσα φάση, Γιόνας Καζλάουσκας. Ούτε θα του πουν τίποτα, ούτε θα τον ενημερώσουν αφού το συμβόλαιο του ουσιαστικά έχει λήξει και δεν τίθεται καν θέμα ανανέωσης. Στο ενδιάμεσο με επιλεκτικές συνεντεύξεις που θα δώσει σε φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ ο Βασιλακόπουλος θα προσπαθήσει να φτιάξει το τσαλακωμένο προφίλ του. Εννοείται ότι οι ερωτήσεις θα είναι ’’εύκολες’’, κατευθυνόμενες και απόλυτα ελεγχόμενες ώστε να πει αυτά που θέλει και όχι αυτά που ενδιαφέρουν τους φίλους του μπάσκετ. Και για να μην ειπωθεί ότι γράφω αοριστίες οι πρώτες του συνεντεύξεις θα δημοσιευθούν (όχι σύντομα) σε αθλητική εφημερίδα και σε πολιτικό έντυπο μεγάλου συγκροτήματος. Η επικοινωνιακή γραμμή που μαθαίνω ότι έχει χαράξει ο Βασιλακόπουλος είναι να θέσει θέμα ανανέωσης προσώπων στην ομοσπονδία και εννοείται ότι δεν θα αναλάβει την ευθύνη κανενός λάθους. Θα τις μεταθέσει στο μη ελεγχόμενο τύπο, στην  αντιπαράθεση Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού και στη ΦΙΜΠΑ.
Φυσικά, προπονητή δεν έχει λόγο να επιλέξει σύντομα και το πιθανότερο είναι ότι θα μάθουμε το διάδοχο του Καζλάουσκας στα τέλη του 2010 ή στις αρχές του 2011. Εννοείται ότι θα είναι έλληνας αλλά πέραν τούτου ουδέν. Από τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στον Βασιλακόπουλο υπάρχουν αρκετοί που θα πιέσουν για την επιστροφή Γιαννάκη και αρκετοί που θα τον αποτρέψουν από αυτή τη λύση. Αυτά όλα τα προσθέτω ως αναγκαίο συμπλήρωμα στα όσα έχω γράψει στο τεύχος που κυκλοφορεί την Τετάρτη και όπου πρακτικά ήταν αδύνατο να προβλέψω όλες τις εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου.


Μια προσθήκη και μια πρόσκληση! Επειδή το All Star Basket δεν φοράει παρωπίδες αν του δείχνουν ποτέ αυτό το blog (το περιοδικό δεν φτάνει στα χέρια του διότι κυκλοφορεί κρυφά στα γραφεία της ομοσπονδίας όπως ο Ρίζος την εποχή της δικτατορίας)  ή τον ενημερώνουν για όσα γράφει του απευθύνουμε την εξής πρόσκληση: Να δώσει την πρώτη συνέντευξη όταν αυτός το κρίνει σκόπιμο (χρονικά) στο περιοδικό χωρίς περιορισμό στην έκταση της και εννοείται χωρίς την παραμικρή παρέμβαση από μέρους μας στα όσα πει. Φυσικά το ερωτηματολόγιο θα είναι δικό μας και θα καταρτισθεί συνολικά από όλη τη συντακτική ομάδα για να του δώσουμε τη δυνατότητα να απαντήσει σε καίρια ζητήματα και θέματα. Και αν συμβεί αυτό ποτέ γράψτε μου!

Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι

Το πρωί περισσότερο για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα και να πείσω πρώτα από όλα τον εαυτό μου ότι δεν ήρθε η συντέλεια του μπάσκετ ανέβασα ένα κειμενάκι με τις φωτογραφίες των δύο γερόντων του Mupper Show.

Ούτε καμιά πληροφόρηση είχα, ούτε περίμενα ότι θα αποδειχθεί προφητικό μέσα σε λίγες ώρες. Ο απόλυτος άρχοντας του ελληνικού μπάσκετ αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τον αρρωστημένο εγωισμό του, τη μεγαλομανία του και την ευθυνοφοβία που τον διακρίνει εγκατέλειψε την ομάδα και δεν την ακολούθησε στην Ελλάδα. Προτίμησε αντί να επιστρέψει μαζί με τους διεθνείς και να αναλάβει δημόσια τις ευθύνες που του αναλογούν για το ναυάγιο στον Βόσπορο έμεινε στην Πόλη. Εκεί παρέα με τους τριοτοκοσμικούς ομοτράπεζους και λογής λογής απολιθωμένους χειροκροτητές του έμεινε για να…ιντριγκάρει κατά της κακιάς ΦΙΜΠΑ με επιστολές και άλλες αηδίες. Άλλη μια απόδειξη αυτού που όλοι υποψιαζόμαστε αλλά δεν τολμούσαμε να παραδεχτούμε. Ότι τελικά όλα αυτά τα χρόνια η εθνική ομάδα αποτέλεσε όχημα ικανοποίησης των προσωπικών του φιλοδοξιών. Διότι, είναι βέβαιο ότι αν η εθνική επέστρεφε με ένα μετάλλιο ή με μια ακόμη διάκριση θα ήταν ο πρώτος που θα κατέβαινε από τη σκάλα του αεροπλάνου της επιστροφής.

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας

Με ταχύτατες διαδικασίες οι ''κεφαλές'' της ΕΟΚ αποφάσισαν να συνεδριάσουν επί τουρκικού εδάφους και να βρουν πάραυτα λύσεις για το θέμα του προπονητή της εθνικής ομάδας. Με τα ρεφλέξ τους σε εξαιρετική κατάσταση, παρά τις δυσκολίες των καιρών και το κρίσιμο των στιγμών, αποδεικνύουν ότι οι κατηγορίες περί αρτηριοσκλήρωσης ανήκουν σε κέντρα αποφάσεων που απεργάζονται την καταστροφή του ελληνικού μπάσκετ. Ταύτα δήλωσε στο ξεκίνημα του λόγου του ο ισχυρός ανήρ της ομοσπονδίας. Ατυχώς, και επειδή ο λόγος του συνεχίζεται ακόμη δεν γνωρίζουμε την εξέλιξη του θέματος και το μοναδικό που μπορούμε να προσφέρουμε στους αναγνώστες του μπλογκ είναι μια αποκλειστική φωτογραφία από την κρίσιμη συνάντηση της Πόλης.

Εμείς θα σε θυμόμαστε διαφορετικά (νυχτερινό update)

Ακόμη και αν δεν έβαζε ποτέ ξανά καλάθι με την εθνική εμείς θα τον θυμόμαστε για αυτό που έκανε στο Βελιγράδι. Και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Και αν δεν αλλάξει απόφαση και απόψε ήταν το τελευταίο του παιχνίδι εμείς θα τον θυμόμαστε γιατί εκείνο το βράδυ στο Βελιγράδι ξανάφερε το μπάσκετ στην κορυφή. Δεν θα τον θυμόμαστε σαν ηττημένο και αποκλεισμένο αλλά σαν τον παίκτη που ήταν ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΠΑΡΕΑ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΊΤΑΜΑ. Αν και έχω την αίσθηση ότι για μια ακόμη φορά ο Διαμαντίδης έβαλε την ομάδα πάνω από τον εαυτό του όπως έκανε κάθε φορά που φόραγε τα λευκά-γαλάζια. Και πήρε πάνω του όλο το θόρυβο και τη φασαρία για τον άδοξο αποκλεισμό.

Παρά το ότι είναι άσχημη βραδιά πρόλαβα να κάνω και λίγο....ρεπορτάζ. Η απόφαση του Διαμαντίδη ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ με το αποτέλεσμα της προσπάθειας της εθνικής στην Τουρκία. Εδώ και δύο μήνες ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ότι θα φύγει στο τέλος του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το ήξεραν και τουλάχιστον 2-3 ακόμη παίκτες της εθνικής στους οποίους το είχε πει εμπιστευτικά στις αρχές του καλοκαιριού. Αυτά για να μη΄γίνουν λάθος συνδυασμοί πραγμάτων και γεγονότων από το timing της ανακοίνωσης.

Να του απαγορευτεί η είσοδος στην Ελλάδα!

Αρκεί ένας θλιβερός, μίζερος, καταστροφέας με ύφος και λογική βαριεστημένου συνταξιούχου για να καταστρέψει όχι απλά μια ομάδα αλλά τις ελπίδες του ελληνικού μπάσκετ για μια μεγάλη διάκριση. Απαξιώνω να γράψω και το όνομα του...
Αν υπήρχε κοινός μπασκετικός νους μετά τα εγκλήματα του Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας που συγκυριακά δεν πληρώσαμε θα τον είχε στείλει πίσω στο Βίλνιους για...απόσυρση. Δυστυχώς τον ανεχτήκαμε και επειδή πέρσι μας ζήτησε να βγάλουμε το σκασμό και να τον κρίνουμε εκ του αποτελέσματος μπορούμε άφοβα πλέον να το γράψουμε: ΕΙΣΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗΣ...
Και για να στο γράψουμε και στη γλώσα που καταλαβαίνεις....
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir
Grįžti į pagrindinį puslapį sir

Που ήταν σήμερα ο Τσαρτσαρής ειδικά από τη στιγμή που ο Μπουρούσης δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τα Ισπανικά pick'n'roll...
Που ήταν τα συστήματα εναντίον ζώνης;
Που ήταν οι παίκτες του πάγκου, οι ρολίστες της εθνικής αφού φανερά στο τελευταίο πεντάλεπτο οι έλληνες διεθνείς είχαν ’’σκάσει’’ από την υπερπροσπάθεια.
Και πόσα ακόμη που δεν είμαι καν σε θέση να γράψω!
Ξεχασμένος στον κόσμο και στη λογική του πριν το παιχνίδι ο ’’ακατανόμαστος’’ έλεγε ότι ’’δεν μετράει τι έγινε στον όμιλο από εδώ και πέρα’’. Να που μέτρησε όμως. Και η ήττα από την Τουρκία και η ήττα από τη Ρωσία και οι κακές εμφανίσεις της ομάδας. Τα πάντα μετράνε όταν θέλεις να πας ψηλά σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Και η εθνική για πρώτη φορά μετά το 1986 βρέθηκε έξω από την πρώτη πεντάδα ενός παγκόσμιου πρωταθλήματος. Κρίμα και άδικο για μια ομάδα που σίγουρα άξιζε καλύτερης τύχης αλλά έπεσε θύμα του εχθρού εντός των τειχών.  Το μοναδικό καλό της υπόθεσης ότι παρά τον πρόωρο αποκλεισμό η Ελλάδα δεν θα υποχρεωθεί σε....εγκλεισμό εντός συνόρων αφού δεν χάνει κάποια μεγάλη διοργάνωση. Κριτήριο συμμετοχής συνεχίζουν να παραμένουν τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κάτι είναι και αυτό.
Για τα γερόντια που διοικούν το ελληνικό μπάσκετ δεν αξίζει τον κόπο να γραφτεί κάτι τώρα. Ούτως ή άλλως αν είχαν στοιχειώδες φιλότιμο θα είχαν αποσυρθεί στα ΚΑΠΗ της γειτονιάς τους εδώ και αρκετά χρόνια και θα μας είχαν απαλλάξει από την παρουσία τους.
Υ.Γ. Καλό θα ήταν αν ο τύπος αυτός με το σπινθηροβόλο βλέμμα βοοειδούς έχει τη στοιχειώδη τσίπα και φιλότιμο να επιστρέψει απευθείας από την Πόλη στο Βίλνιους και να βάλει αγγελία πώλησης του σπιτιού που έχει αγοράσει στην Αθήνα για να περάσει τα γεράματά του.


Τι U2 και Μπόνο τώρα... Εδώ ταιριάζει βαρύ λαϊκό και Dirty FM

Magic Bono- It's a beautiful day

Το marketing του ροκ μας έχει δημιουργήσει μια στερεοτυπική λογική: Συγκρότημα ή καλιτέχνης που χρησιμοποιεί φανταχτερά σκηνικά το κάνει για να κρύψει τις ''αδυναμίες'' του ή επειδή μετράει αντίστροφα, τον έχει πάρει η κάτω βόλτα και πουλάει απλά το όνομα του. Χθες το βράδυ στο κατάμεστο ΟΑΚΑ 70.000 άνθρωποι βιώσαμε την αντιστροιφή αυτού του δόγματος! Ο Μπόνο και οι U2 έδωσαν ένα αξέχαστο ρεσιτάλ που θα ήταν το ίδιο ακριβώς στα δικά μου μάτια χωρίς το διαστημικό σκηνικό με τα τεράστια αραχνοπόδαρα, το φωτισμένο video wall που ανεβοκατεβαίνει και αλλάζει σχήματα κάθε πέντε λεπτά ή τα στρομπ-λάιτς που έκαναν τη νύχτα μέρα.
Από το πρώτο τραγούδι ο Μπόνο γέμισε τη σκηνή με την χαρισματική προσωπικότητα ενός αληθινού rock performer, έπαιξε μια προσεκτικά επιλεγμένη play list για δύο ώρες με ότι ήθελε να ακούσει ο κόσμος που ήταν εξαιρετικά ζεστός, μίλησε για τα κοινά οικονομικά ζόρια Ελλάδας και Ιρλανδίας, για τις εθελοντικές- φιλανθρωπικές δραστηριότητές του και συνολικά μας χάρισε ένα αξέχαστο βράδυ.
Ελπίζοντας ότι και στα δικά μας (Μουντομπάσκετ, εθνική) θα είναι μια ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ ένα βιντεάκι με την είσοδο των U2, το πρώτο τραγούδι της βραδιάς It's a beautiful day και καλό κουράγιο για τα δύσκολα που έρχονται κόντρα στην Ισπανία. Να πάρουν και τα φιλαράκια μου που είναι στην Πόλη μια γεύση για το τι τους περιμένει τη Δευτέρα το βράδυ...

Τώρα θα φανούν οι αληθινοί μάγκες...

Ας πούμε ότι ''της άλλης μέρας το πρωί'' μας βρίσκει νηφάλιους και πιο ήρεμους. Μια γρήγορη ματιά που πρόλαβα να ρίξω στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και σε διάφορες απόψεις δίνει διάφορες διαστάσεις του θέματος. Δεν θα ασχοληθώ με σεσημασμένα αντιμπασκετικές εφημερίδες, όπως για παράδειγμα ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ και θα κρατήσω μια φράση από το πρωτοσέλιδο του Goal που νομίζω ότι με εκφράζει. έστω και στην....αποσπασματική της μορφή ''Το τελικό αποτέλεσμα (διεκδίκηση μεταλλίου) θα δείξει αν εξευτελίζεται ο σκοπός ή αν δικαιώνονται τα μέσα''.
Πάω ένα βήμα παρακάτω με αφετηρία αυτό το σκεπτικό: Οι παίκτες και η ομοσπονδία πήραν μια απόφαση. Προσωπικά διαφωνούσα και το έγραψα αλλά οι επι μέρους απόψεις δεν παίζουν ρόλο. Προσοχή: Παρότι θεωρώ ότι η παρουσία του είναι καταστροφική για την ομάδα και αυτός αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα οι πληροφορίες μου από την Άγκυρα λένε ότι τα όσα έγιναν στο παιχνίδι με τη Ρωσία ήταν ''επιθυμία'' της ομοσπονδίας και ΑΠΟΦΑΣΗ 100% των παικτών και δεν είχε συμμετοχή ο Καζλάουσκας. Ούτε τον ρώτησαν τον Λιθουανό, ούτε ασχολήθηκαν μαζί του.
Το βάρος της απόφασης είναι πλέον στις πλάτες των παικτών. Αυτοί έχουν το μαχαίρι, αυτοί έχουν και το καρπούζι αύριο εναντίον της Ισπανίας. Ο στόχος τους ήταν να αποφύγουν τις ΗΠΑ και ουσιαστικά τον πέτυχαν. Διάλεξαν το δρόμο τους και οφείλουμε να τους αφήσουμε στην ησυχία τους και να παίξουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ηρεμία κόντρα στην Ισπανία. Ακριβώς γιατί ανεξάρτητα μεθοδεύσεων και λογικής, ανεξάρτητα του εντελώς άκομψου της υπόθεσης δεν υπάρχει ούτε ένας (θέλω να πιστεύω) που να ασχολείται με το μπάσκετ και να επιθυμεί την αποτυχία της εθνικής. Πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι παίκτες. Αφού ΕΚΕΙΝΟΙ διάλεξαν το μονοπάτι που ήθελαν είναι στο χέρι τους να φανούν ΣΥΝΕΠΕΙΣ. Τελεία και παύλα ή όπως λέει ο στίχος του Κώστα Τριπολίτη ''σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσανε, τώρα δημόσια μικρόφωνο θα έχουν μόνο οι γνωρίζοντες''. Και οι γνωρίζοντες είναι οι διεθνείς.
Σήμερα το πρωί στο περιοδικό άκουσα και μια άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: ''Ολα ξεκινούν και τελειώνουν από το γεγονός ότι δεν παίζουμε καλά και δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον προπονητή της ομάδας.Ας παίζαμε καλά και δεν θα συζητάγαμε τίποτε από όλα αυτά τώρα''!
Υ.Γ. 1 Σπάνια το έχω πει και σπανιότερα το έχω γράψει για κείμενο συναδέλφου. Αλλά νομίζω ότι η μακράν καλύτερη προσέγγιση του θέματος που συνδυάζει και το ρεαλισμό και τον ρομαντισμό της υπόθεσης είναι αυτή που έχει καταθέσει στο site sport24 ο Γιάννης Φιλέρης στο άρθρο του με τίτλο ''Μη γίνουμε Total Vlaks''. Σας παραπέμπω μέσω του link στο άρθρο του γιατί νομίζω ότι έχει πιάσει το θέμα σφαιρικά σε ένα κείμενο που με κάθε ειλικρίνεια θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ....
http://sport24.gr/Columns/Fileris/mh_ginoyme_total_vlaks.504678.html
Υ.Γ. 2 Μέσα στον ορυμαγδό της χθεσινής παράξενης νύχτας και ανοίγοντας ένα από τα πολλά μέιλ που μου ήρθαν ξανασυνάντησα τον.... ''Μάκη'' τον κατά δήλωση του δημοσιογράφο των 800 ευρώ από τη Θεσσαλονίκη του οποίου διέγραψα ένα σχόλιο προχτές γιατί καταφερόταν εναντίον ορισμένων δημοσιογράφων (Συρίγο, Σκουντή, Παπαδογιάννη, Ιωάννου) με ιταμό -κατά την άποψή μου τρόπο. Δεν θα αναπαράγω τις απόψεις του τις οποίες στο μέιλ εκφράζει με πιο κομψό τρόπο αλλά θα του απαντήσω από εδώ σε κάτι που μου γράφει επί προσωπικού: Τα εισιτήρια και τα ξενοδοχεία της Πόλης που ακύρωσα δεν θα μου τα πλήρωνε καμία ομοσπονδία και κανείς Βασιλακόπουλος αλλά η δική μου τσέπη! Αυτό σου δείχνει ''Μάκη'' ότι δεν με ενοχλεί ότι είμαι εκτός κυκλωμάτων και συστήματος όπως γράφεις. Αυτά και εννοείται ότι δεν μπαίνω σε διάλογο μαζί σου.
Υ.Γ. 3 Επίσης θεωρώ αυτονόητο να μην ασχοληθώ με διάφορους μικρονοϊκούς που παριστάνουν τους αρθρογράφους και υποστηρίζουν ότι όποιος εκφράζει αντίθετες απόψεις δεν θέλει την επιτυχία της εθνικής. Τα θεωρώ ηλθιότητες και πολύ απλά δεν ασχολούμαι. Σε περιοδικό μπάσκετ δουλεύω και όχι σε περιοδικό life style ή αυτοκινήτου.

Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να κερδίσουμε τους Ρώσους... (update)

ΓΙΑΤΙ...
η κατάκτηση ενός μεταλλίου πρέπει να είναι προϊόν μαγκιάς, αθλητικής υπέρβασης και υποεροχής και όχι αποτέλεσμα παγαποντιάς, λαμογιάς, φτηνών τρικ
η ίδια ομάδα μας έχει κάνει περήφανους για τα κατορθώματά της και όχι γιατί κάθεται να χάνει
οι μεγάλες ομάδες δεν επιλέγουν αντίπαλο. Παίζουν παντού και πάντοτε για να κερδίζουν
οι διεθνείς πρέπει να αποδείξουν ότι στη χώρα της διαφθοράς, των πολιτικών λαμόγιων, της Siemens , του Βατοπεδίου κάποιοι ξεχωρίζουν
τα παιδιά μου που θα δουν το παιχνίδι θέλω να κλαίνε όταν η εθνική χάνει αληθινά και να πανηγυρίζουν όταν κερδίζει με την αξία της. Και δεν θα ξέρω τι να τους πω και πως να τους εξηγήσω τα ανεξήγητα
η δουλειά του προπονητή είναι να μπαίνει στα αποδυτήρια και να ζητάει από τους παίκτες του ΠΑΝΤΟΤΕ να κερδίζουν και όχι να κερδίζουν κατ΄επιλογή
η μαγκιά των μεγάλων παικτών είναι να μη φοβούνται κανένα αντίπαλο
αγαπάω την εθνική που με έχει κάνει περήφανο που είμαι έλληνας και ασχολούμαι με το μπάσκετ και τη χειροκροτάω ακόμη και όταν χάνει
ακόμη και αν γίνουμε συνένοχοι σε ένα παιχνίδι παρωδία κανείς δεν μας εγγυάται ότι με ’’εύκολους’’ αντιπάλους θα πάρουμε το μετάλλιο και φοβάμαι τον διπλό εξευτελισμό
ένα μετάλλιο δεν είναι αυτοσκοπός και δεν θα αλλάξει την τύχη του ελληνικού μπάσκετ είτε το πάρουμε, είτε όχι
σε αντίθεση με την απλοϊκή λογική ’’μετράει μόνο το αποτέλεσμα’’ ακόμη θυμόμαστε τις μεγάλες αθλητικές απάτες και κλοπές όπως τον τελικό του 1972. Και στην εποχή του διαδικτύου κείμενα όπως αυτό εδώ θα μείνουν για να θυμούνται όλοι τι έγινε ή τι δεν έγινε
θέλω να παραμείνω κάποιος που πιστεύει στην αξιοκρατία
θέλω για μια φορά η φτηνή υποκριτική και δημαγωγική ρητορική του Βασιλακόπουλου για τις αξίες του αθλητισμού να βρει εφαρμογή και στην πράξη
είμαι Έλληνας και όχι ραγιάς, γιουσουφάκι και Yunan
Υ.Γ. Πείτε με ρομαντικό, αιθεροβάμονα και ότι άλλο κάνετε κέφι. Αλλά γουστάρω τους Ρώσους που θα μπουν επίσης για να χάσουν να τους τιμωρήσουμε, να τους διασύρουμε, να τους νικήσουμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά και για μια και μοναδική φορά στον ελληνικό αθλητισμό να θυμόμαστε μια ομάδα όχι για μια μεγάλη αθλητική επιτυχία αλλά για ένα μάθημα ζωής. Και αν στο τέλος του δρόμου μας περιμένει και ένα μετάλλιο να το χαρούμε διπλά και τριπλά και όχι παριστάνοντας ότι ξεχάσαμε όσα θα έχουν προηγηθεί.

Και τώρα που πετύχαμε το στόχο μας εύχομαι από καρδιάς μόνο ένα πράγμα. Να κάνω λάθος σε όσα γράφω και σε όσα πιστεύω,  να έχουν δίκιο οι παίκτες και να γυρίσουν πίσω όχι απλά με ένα μετάλλιο αλλά με το χρυσό μετάλλιο. Για να αξίζει τουλάχιστον τον κόπο αυτό που έγινε απόψε και να μην υποστούμε και τον εξευτελισμό ενός αποκλεισμού από αντίπαλο που ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ. Πάντως, το εισιτήριο και το ξενοδοχείο μου για την Πόλη σκοπεύω να τα ακυρώσω αύριο πρωί πρωί.
Φυσικά δεν σκοπεύω να περιμένω τις αντιδράσεις και τις δηλώσεις του Μπλατ που στο τέλος του αγώνα ’’κάτι έλεγε’’ προς τον ελληνικό πάγκο και όσο τουλάχιστον υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση δεν τον είδαμε να πηγαίνει προς τον Καζλάουσκας για να δώσει το χέρι του. Προτιμώ να πάω κινηματογράφο να δω μια δεύτερη κωμωδία!

Update 2 Το ότι θα αντιδράσει ο Μπλατ ήταν φανερό και το έγραψα βλέποντας το τέλος του αγώνα. Διότι ο κουτοπόνηρος μίζερος καταστροφέας υποψήφιος συνταξιούχος πρόπονητής από το Βίλνιους του πήρε και τάιμ άουτ στα....4 δευτερόλεπτα! Για νας μας πείσει ότι ήθελε να κερδίσει...
Και ένα τραγουδάκι που σήμερα παραείναι επίκαιρο. Αφιερωμένο στον Καζλάουσκας και τον Βασιλακόπουλο!

Οι μεγαλύτερες παρωδίες (ή παρολίγο παρωδίες) στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ

Δεν θα υποστηρίξω ότι η επιλογή αντιπάλου είναι ’’ελληνική πατέντα’’ ή ελληνική συνήθεια. Είναι διεθνής πρακτική, ειδικά σε διοργανώσεις συλλογικού επιπέδου (Ευρωλίγκα κλπ.) και όχι ασυνήθιστη και σε εθνικό επίπεδο. Το θέμα δεν είναι αν θεωρείται ηθικά και αθλητικά σωστό να καθίσουν να χάσουν αύριο οι διεθνείς με τη Ρωσία (το ίδιο προφανώς θέλει και ο Μπλατ οπότε πάμε ματς κωμωδία!) αλλά αν τέτοιου είδους αποφάσεις οδηγούν πάντα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Θα γράψω μερικές ιστορικές...παρωδίες που άλλες όντως οδήγησαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και άλλες στα ακριβώς αντίθετα!
1. Κύπελλο Πρωταθλητριών περιόδου 1988-89. Ο ’Αρης έχει εξασφαλίσει την πρόκριση του στο φάιναλ φορ του Μονάχου και την τελευταία αγωνιστική παίζει στην Ιταλία (αν θυμάμαι καλά στο Πέζαρο). Με ήττα αντιμετωπίζει στον ημιτελικό του Μονάχου τη Μακάμπι, ενώ αν κερδίσει αλλάζει αντίπαλο και παίζει με τη Μπαρτσελόνα από την οποία έχει ηττηθεί δύο φορές και μάλιστα εύκολα στη διάρκεια της σεζόν. Τα μίντια της εποχής βουίζουν για σύσκεψη των παικτών πριν τον αγώνα όπου διάλεξαν για αντίπαλο τους Ισραηλινούς αλλά λάβρος ο Ιωαννίδης το διαψεύδει λέγοντας ότι ’’απλά δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε’’. Αλήθεια ή μύθος, το θέμα θα παραμείνει μυστήριο μέχρι σήμερα αφού κανείς δεν το επιβεβαίωσε, κανείς δεν το διαψεύδει και θεωρείται άλλη μια....προπαγανδιστική και δημαγωγική ’’νίκη’’ του Ιωαννίδη. Για την ιστορία: Ο Άρης έπαιξε στον ημιτελικό με τη Μακάμπι και ηττήθηκε, ενώ στον μικρό τελικό κέρδισε εύκολα τη Μπαρτσελόνα που πήγε στο Μόναχο μισοτσακισμένη από τραυματισμούς και προβλήματα!
2. Παγκόσμιο πρωτάθλημα Τορόντο το 1994. Η εθνική στο τέλος της πρώτης φάσης πρέπει να ηττηθεί με 9 πόντους διαφορά από το Πουέρτο Ρίκο για να αποφύγει ένα όμιλο φωτιά στην επόμενη φάση (παρέα με Ισπανία, Καναδά και Κροατία). Ο Γιωργάκης Ράμπο Σιγάλας δεν κατορθιώνει να αστοχήσει στην τελευταία βολή και η εθνική χάνει με οκτώ πόντους διαφορά! Πέντε λεπτά αργότερα μαθαίνουμε ότι η Κίνα έχει νικήσει την Ισπανία και παίρνει τη θέση της στον όμιλο. Αν είχε αστοχήσει ο Σιγάλας η εθνική θα άλλαζε θέση και όμιλο και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κατόρθωνε να φτάσει ποτέ στην τετράδα της διοργάνωσης.
3. Κύπελλο Πρωταθλητριών περιόδου 1994-95. Τελευταίο παιχνίδι του ομίλου πριν τα πλέι οφ στη Μαδρίτη με αντιπάλους Ρεάλ και Παναθηναϊκό. Οι αγώνες στους άλλους ομίλους έχουν τελειώσει και ο Πναθηναϊκός μπορεί να αποφύγει την πανίσχυρη Μπάκλερ Μπολόνια στα πλέι οφ αν χάσει. Στο τελευταίο τάιμ άουτ ο μάνατζερ της ομάδας Παύλος Κορκίδης πληροφορεί Κιουμουρτζόγλου και παίκτες για τα αποτελέσματα. Ο Γιαννάκης, τότε παίκτης του Παναθηναϊκού, ακούει να μιλάνε για ήττα και λέει στους υπόλοιπους παίκτες ’’πάμε να κερδίσουμε’’. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει 68-66 με καλάθι και φάουλ του Πετσάρσκι και παρότι χάνει στον πρώτο αγώνα με τη Μπάκλερ κερδίζει τους δύο επόμενους και πάει στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα!
4. Και φυσικά το πολύ πρόσφατο παιχνίδι με τη Γαλλία στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ. Νομίζω ότι κάτι ανάλογο θα δούμε και απόψε κόντρα στην ομάδα του Μπλατ.

Να δεις στο τέλος που θα μας πει και μαλάκες!

Δεν φταίει αυτός. Μια χαρά τον βρίσκω. Αντιμετώπισε πέρσι με τα εγκλήματα της Πολωνίας τη μίνιμουμ κριτική από 2-3, άντε 4 το πολύ δημοσιογράφους. Οι υπόλοιποι νόμιζαν είτε ότι προσφέρουν υπηρεσία στο ελληνικό μπάσκετ με το να του παρέχουν ''κάλυψη'', είτε ότι προσφέρουν υπηρεσία στον εμπνευστή του δημοσιογραφικού στρατού που δίκην θιάσου μετακινείται με πληρωμένα έξοδα! Είπαμε, ο επικίνδυνος και ο αδαής πολλές φορές μπαίνουν στο ίδιο ακριβώς τσουβάλι και ας έχουν εντελώς διαφορετικές προθέσεις.
Και τώρα ο Καζλάουσκας μας δουλεύει και ψιλό γαζί. Χθες το βράδυ από το ''σιχτίρι'' των όσων έβλεπα δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με δηλώσεις κλπ. Διαβάζω σήμερα ότι είπε στις δηλώσεις του πως ''έφταιγε ότι σε δύο ματς δεν έπαιξαν Φώτσης και Σχορτσανίτης και χάλασε η χημεία της ομάδας''. Στο πρώτο ματς μας έλεγε ότι του λείπουν οι δύο παίκτες και τώρα που γύρισαν ότι φταίει πως έλλειπαν για δύο ματς! Φυσικά ο ηθικός αυτουργός δεν είναι ο ίδιος αλλά ο άνθρωπος που τον προσέλαβε με το σκεπτικό ''είναι καλός και φτηνός''! Τα υπόλοιπα αργότερα γιατί αν συνεχίσω θα δω το υπόλοιπο Μουντομπάσκετ πίσω από τα....κάγκελα του ιδρύματος Σινούρη!